Noah-Sem is een prachtig en heerlijk ventje, maar hij zette wel even mijn hele wereld op z’n kop. Dat opnieuw uitvinden van wie je nu werkelijk bent heb ik zelf ervaren toen ik was bevallen van ons eerste kindje, zoon Noah-Sem. Iedereen zei ‘geniet maar lekker’, maar hoe meer mensen dit zeiden hoe lastiger ik dit vond.
Ik wilde heel graag weer iets voor mezelf doen, maar voelde me daar enorm schuldig over. Had aan de andere kant ook het gevoel dat ík de enige was die goed voor Noah-Sem kon zorgen. Fijne tweestrijd. Heerlijk vond ik het dan ook om boeken te lezen van bijvoorbeeld Daphne Deckers waarin ze schreef dat het heus niet allemaal leuk is met een baby en dat je genoeg momenten hebt en krijgt waarop je zult denken ‘waar en wie ben ik nog’?
Zes weken na de geboorte van Noah-Sem had Sander een uitje geregeld naar Proef Amersfoort. Heerlijk eten en wijntjes drinken samen. Tuurlijk moest ik er van mijzelf stylisch verantwoord uitzien. En die lat legde ik hoog, ik had de pech net op hetzelfde moment bevallen te zijn als een aantal BN’ers en die zaten alweer strak in hun galajurk en dat was bij mij nou nog niet echt het geval… Ik kon ‘m niet eens meer aan… En ik baalde. Ja hoor, ik had mezelf geaccepteerd maar soms val je weer terug in je oude patroon.
A fijn ons uitje heeft denk ik twee uur geduurd, waarvan ik 1 uur heb zitten brullen omdat ik zoonlief zo miste. Maar… ik kreeg wel complimenten dat ik er al zo snel weer zo bij liep. Ze moesten eens weten dat ik daar dagenlang last van had gehad, moe, huilbuien en duizelingen maar ja.. alles voor de buitenwereld. Hoe erg…
En buiten die paar extra kilo’s merkte ik ook dat ik eigenlijk even helemaal niet meer wist wat qua kleding bij mij paste. Ik had maanden in meerekkende jurken en shirts geleefd, en nu? Mijn lichaamsbouw was ander, ik was opeens moeder, kleding die ik nog had hangen vond ik opeens niet meer kunnen. Ik moest mezelf met m’n nieuwe rol weer even opnieuw vinden.
